Wispelturig Leids college maakt historisch allegaartje bij Morspoort

Nee, het verwijderen van de traptreden aan de stadszijde van de Morspoort gaat niet door. Hoewel de gemeente Leiden dat bijna driekwart jaar geleden wel zo aankondigde (omdat er mensen waren gevallen en gewond waren geraakt; ja, de gemeente zelfs schadevergoedingen had betaald), waait er – sinds het nieuwe college? – weer een geheel andere wind.

Geloof het of niet, een grote ‘wijsneus’ op het stadhuis wil dat de twee traptreden (die omstreden ingreep die een paar jaar geleden werd verwezenlijkt om fietsers uit de poort te houden – die moeten sindsdien om de poort heen tot ergernis van een paar horecazaken met terrassen en hun klanten) nu worden bekleed met natuursteen. Kennelijk – welk ander argument zou er anders moeten zijn – in de veronderstelling dat ze daarmee beter opvallen en valpartijen daarmee worden voorkomen. En misschien vooral om aansprakelijkheid van de gemeente voor schade te voorkomen.

Misschien zien veel wandelaars de traptreden gewoon niet omdat er zoveel te doen en te zien is bij de Morspoort.

Het is een bijzondere keuze. Volgens mij vallen de treden – komende vanuit de Morsstraat – ruim voldoende op. Ze zijn gedeeltelijk  ‘afgezet’ met een (vooraanzicht) van glimmend (roestvrij?) staal en verder met opvallende lichtkleurige stenen ’trottoir-banden’ . Er is volgens mij iets anders aan de hand dat te maken heeft met perspectivisch doorzicht: de grote terrassen, veel horeca, de visueel ‘uitnodigende’, autoluwe Morsstraat, misschien de ‘intimiteit’ van groen en plantenbakken, wellicht het achterom kijken als je de poort bent doorgelopen, voor een foto of gewoon omdat je wilt kijken, etc. Kortom: er is zoveel te zien en te doen dat treden aldaar altijd gevaarlijk zullen zijn (vandaar dat er al eeuwen een helling was – ja, gemeentebestuur, wat een oude wijsheid was dat!).

Waar ons gemeentebestuur op andere plekken heel rigide is als het gaat om de aantasting van het historisch karakter van de stad, denkt het rond en bij de Morspoort zich wel een historisch allegaartje en avontuurtje (beetje zus en een beetje zo) te kunnen permitteren. Nee, poorten stonden inderdaad nooit op een verhoging, want paarden en karren moesten juist daar in vroeger eeuwen makkelijk de stad in en uit. En natuurstenen traptreden? Wat is dat voor curieus cultuurbarbarisme?

Morspoortplein aan de kant van de Morsstraat waar een rolstoelhelling is aangelegd.

En juist nu het poortgebouw zelf (stammend uit 1669) in deze maanden weer in oude luister wordt hersteld, is het moeilijk te begrijpen dat in de directe en van de poort onlosmakelijke omgeving (plein) er zoveel geëxperimenteerd wordt, als ware het een bouwlocatie in Almere!!! Het lijkt er ernstig op dat er in het gemeentehuis iemand zich onwrikbaar in het dossier heeft vastgebeten en maar niet los wil laten; iemand – een wethouder? – die koste wat het kost zijn gelijk wil halen.

Bij herhaling heeft ons gezaghebbend en deskundig ‘Oud Leyden’ kritiek geuit op de ingrepen van de gemeente Leiden. Buitengewoon redelijke voorstellen trouwens (wel principieel uiteraard) en wat kritische vragen waarom de gemeente zo dwangmatig toe redeneert naar een per se haar welgevallige keuze, terwijl met dezelfde argumenten ook andere oplossingen mogelijk zijn die sowieso van veel meer respect betuigen voor de historiciteit van de poort en dat prachtige stukje Leiden.

Het schijnt dat het naast gelegen Boutiquehotel d’Oude Morsch in de Morspoort een bruidssuite wil gaan maken. Benieuwd wat burgemeester en wethouders daarvan vinden.

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *