Waardeloze en dure service van de Rabobank

Ik ben dit jaar wat laat met de belastingaangifte over 2016. Om de een of andere reden kon ik er geen zin voor maken. Mijn boekhouder heeft uitstel gevraagd en gekregen. Omdat je bij banken tegenwoordig je af- en bijschrijvingen tot 7 jaar terug kunt inzien en uitprinten, maakte ik mij geen zorgen over de basisgegevens voor de aangifte. Tot ik deze week aan de klus begon. Toen bleek dat ik voor mijn bedrijfs-spaarrekening (ik heb een niet actieve B.V. waarin nog een paar centen zitten) bij de Rabobank dat niet verder dan maximaal 15 maanden terug kan kijken via internet.

Wat een onzin, denk je dan, dat de bank die termijn voor beschikbare (bestaande) digitale info zo beperkt houdt. Maar eens even chatten met ‘mijn’ bank, Rabobank Leiden/Katwijk. En ja, er blijkt een oplossing te zijn. Ik krijg een speciaal url, en als ik daar mijn bedrijfsgegevens gegevens heb ingevuld, krijg ik vrijwel onmiddellijk tregelijk twee (van die no-reply) emails van mijn bank retour.

Wat een snelle service, denk je aanvankelijk, totdat je de emails leest. De eerste meldt dat ik moet betalen voor de kopieën (eerste twee gratis, dat wel, maar dan 5 euro per kopie tot maximaal 25 euro). En de tweede email – tegelijk verzonden dus (beide om exact 15.04 uur) door de bank – deelt mij mee dat het niet mogelijk is via mijn lokale bank (ik zit dus op het world wide web!) die kopieën aan te vragen, maar dat ik mij moet wenden tot Rabo Internetbankieren.

Maar een adres hoe daar te komen, dat staat er niet bij. Wat ontzettend grappig is dat eigenlijk: een bank die zich breed manifesteert op het internet en die dan ineens een muurtje optrekt rond het lokale gebeuren, terwijl ik alle prive- en zakelijke rekening allemaal via dat lokale kantoor heb geregeld. Ook mijn verzoek niet zelf even doorzetten als klantenservice aan mij; ze lijken er niet van te hebben gehoord.

Maar weer even chatten met de bank, alweer. Ik leg mijn probleem uit en krijg een andere url, een van een meter lang, zeg ik maar een beetje overdreven. Zo’n nood-url, voor mijn gevoel althans, voor als niemand het meer weet: www.rabobank-alleen-gebruiken-als-u-elders-geen-antwoord-kunt-vinden-dank-u-wel-alstublieft.nl. Ik sleep de url en kom vervolgens weer terecht op de site de coöperatieve Rabobank, en wordt uitgenodigd hetzelfde programma te volgen voor de aanvraag van kopieën als de vorige keer.

Dank u wel Rabobank! Ik ga afscheid van u nemen, en dat doet – eerlijk gezegd – best een beetje pijn (vanuit oude, en dus valse romantiek).Ik herinner mij dat ik vroeger dubbeltjes en kwartjes bij u kwam brengen, geld dat u dan met de hand bij schreef in mijn spaarbankboekje. Dat was voor mij als klein manneke een bijzondere belevenis. De laatste keer dat ik – een paar maanden geleden – contant euromuntjes bij u kwam brengen, moest ik daar 1,50 euro voor betalen.

En vergeef me, dat ik dat als link gebruik naar de megawinsten die u maakt. Mijn oude vader, jarenlang voorzitter van het bestuur van de Rabobank (nee, niet van dat hoofdbestuur in Utrecht/Eindhoven, of waar dat ook zit) van Hoogmade (daar kon ik vroeger Leidse studenten aardig mee foppen), vroeg zich ook altijd af waarom die winst altijd maar moest worden opgestuwd. Hij vond het onbeschaafd.

Het is jammer dat toen hij drie jaar geleden stierf, niemand van uw bank nog wist wie hij was. Meer dan dertig jaar in het lokale bestuur gezeten, voor toen nog een heel gewone, menselijke vergoeding. Op 6 weken na 100 jaar geworden, maar ach u bent een bank die na ontelbare lokale fusies alle schepen en archieven achter zich heeft verbrand, ook de menselijke maat. Tabee.