Stuitend populisme van Rutte over de anti lhbti-wet in Hongarije

Het lijkt wel of hij er een speciale ‘knobbel’ voor heeft, voor die super-opportunistische aangelegenheden. Met vuur en zwaard sleepte Rutte zich deze week op het (wereld)podium om Hongarije de les te lezen over het algemeen gebrek daar (van met name ‘dictator’ Orban) aan respect en vrijheid voor seksueel anders-voelenden (lhbti’ers). De rillingen over zoveel – vermeend – menselijk engagement liepen over mijn rug.

Nee, Rutte kent helemaal geen empathie. Vraag dat bijvoorbeeld maar aan de tienduizenden slachtoffers van onze horkerige belastingdienst. Daar is het al een rotzooitje zolang Rutte minister-president is, langer trouwens. Hoeveel minsters en staatssecretarissen vonden daar niet hun Waterloo… Dan zou je toch als baas van Nederland tenminste je wenkbrauwen moeten optrekken. Maar zelfs geluiden, van alweer een aantal jaren geleden, over de terreur die over Nederlanders door de Belastingdienst werd uitgestrooid; ze werden veronachtzaamd, weggewuifd, een leider absoluut onwaardig.

Rutte vertoont alleen maar deemoed, als hij in een hoek wordt gedreven waaruit ontsnappen onmogelijk lijkt (niet echt trouwens, want hij is dan opeens dingen ‘vergeten’). Om vervolgens weer heel slim en tactvol alle ‘macht’ en invloed weer op te pakken. Dat zie ik ook nu weer gebeuren: heel langzaam zie je de rol van Rutte weer groeien bij de kabinetsformatie, en zijn persoonlijke PR opbouwen met van die gemakkelijke inkoppertjes, want o, o, o, wat verschrikkelijk toch voor die lhbti’ers in Hongarije! En wat kan hij dat goed, waarlijk een meester-acteur.

Rutte berekent koeltjes zijn kansen tot achter de komma. Het relatieve gemak waarmee hij (de regering) onlangs opstapte, kan ik niet los zien van het feit dat hij toen al een rotsvast vertrouwen had in de verkiezingsuitslag, en dat zijn terugkeer zo goed als zeker was. De VVD won opnieuw. Helaas, niet omdat ik geen vertrouwen heb in de democratische spelregels van ons land, maar omdat ik denk dat de oorzaak van die zege veroorzaakt wordt door een groeiend maatschappelijk probleem: heel veel mensen zijn de laatste jaren rijker geworden, verdienen mega-salarissen. Ja, dan groeit de VVD achterban bijna van zelf.

Onze minister-president is zeker geen mens die moeite heeft met het bestaan van de lhbti-gemeenschap in Nederland (en elders). Hij – en andere Europese leiders – gebruikt het alleen nu om wel makkelijk om de hond te kunnen slaan (en om zijn ‘populisme’ op te vijzelen). Hongarije is al heel lang weerbarstig als het om mensenrechten gaat, maar inhoudelijke discussies binnen de EU leidden nooit tot correctie aldaar of een hard plan van aanpak. Maar nu in Hongarije de lhbti-gemeenschap wettelijk geweld wordt aangedaan door een paar hetero-mannetjes die hun persoonlijke seksuele fantasieën daar in wetten hebben georganiseerd, nu pas lijken de EU-leiders echt een handvat te hebben om Orban te meppen.

Ik hoorde Rutte – en andere regeringsleiders – niet zo fel uithalen (waarom vertrekken jullie niet uit de EU?) naar Polen toen daar een paar jaar geleden een vergelijkbare Lahbib-kwestie speelde in dat supermacho-land, waar óók de onafhankelijk rechterlijke macht – net als in Hongarije – de nek werd omgedraaid.

Maar misschien krijgt de EU wel echt ballen. Het altijd slappe, tijdrovende, dure en zwakke overleg binnen de EU vertoont al sinds zijn bestaan een groot gebrek aan doortastendheid, waar de domste van de klas (het grootste ego) de baas kan spelen, waar solidariteit meestal wordt gewogen binnen de nationale belangen. De EU is nog steeds een kind met een waterhoofd, waar compromissen zo waterrijk zijn dat ook aan de mening en belangen van het meest horkerige lid ‘recht’ wordt gedaan. In feite kun je – gechargeerd – zeggen dat de EU vooral in het belang is van een paar achterlijke (achtergebleven) landen.

Op zich een mooie Europese gedachte, dat samengaan om van elkaar te ‘profiteren’. Er moet ooit één solidair Europa ontstaan, maar het duurt nu al zo verdomde lang. Het adagium was decennia lang dat een land binnen Europa ook per se lid moest worden. Dan kregen ze vooruitlopend daarop een paar jaar ‘boekhoudcontrole’ en werden ze binnen gehaald. Helaas vergat de EU een wettelijke exit-regeling te maken voor landen die zijn regels en wetten stelselmatig negeren. Een land kan alleen eigener beweging (zie Engeland) besluiten op te stappen.

Maar mijnheer Rutte, zoveel persoonlijk klatergoud voor u dankzij de lhbti’ers, misschien wel over hun ruggen? Ik werd door de bittere koude bevangen.

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *