Politiek kijkt toe: Verzekeraars zijn de terreur van onze gezondheidszorg

De zoon (34 jaar oud) van een vriend van mij kon dan eindelijk bij PsyQ Leiden terecht voor behandeling van zijn (verschillende) psychische stoornissen. Helaas in groepsverband, hetgeen zelfs voor mij als leek – en al helemaal niet voor de patiënt zelf – zeker niet een adequate oplossing was.

Maar ook in de ambulante geestelijke gezondheidszorg is er voor elke ‘afwijking’ een wachtlijst, soms drie maanden of langer. Het was zoiets van: jongen, pakken wat je pakken kan, anders pis je helemaal buiten de pot.

Het is er nooit van gekomen, want een week of vijf geleden kreeg hij van PsyQ een brief met de mededeling dat patiënten die zijn verzekerd bij VGZ niet meer in behandeling konden worden genomen. Het blijkt dat bij VGZ het budget voor behandeling van psychiatrische patiënten op is, en dat de ziektekostenverzekeraar vooralsnog weigert meer geld beschikbaar te stellen. Hulpinstanties als PsyQ worden dus niet meer betaald indien zij VGZ-klanten behandelen. De situatie wordt met ingang van 2020 opnieuw bekeken, aldus VGZ.

PsyQ (onderdeel van het grote Parnassia) heeft er genoeg van om op te draaien voor behandelingen die niet meer worden betaald en heeft nu behandeling van patiënten van VGZ stopgezet, weigert de kosten ‘uit eigen zak’ te betalen. Dat kunnen ze trouwens niet, zeggen ze, want het gaat om miljoenen euro’s. Vele honderden patiënten, landelijk gezien, vallen nu tussen de wal en het schip; moeten opnieuw weken/maanden wachten voordat het ‘circuit’ weer gaat draaien.

En echt: niemand, he-le-maal niemand maakt zich er druk over. Politiek verantwoordelijken – onze Tweede Kamer die fatsoenlijke gezondheidszorg heeft verkwanseld; overlaat aan haaien en graaiers op de markt – halen in zekere zin hun neus op. Moet u zich voorstellen dat zoiets in de medisch zorg zou gebeuren: je hebt een blinde-darmontsteking en bij de deur van het ziekenhuis wordt u geweigerd omdat uw ziektekostenverzekeraar zijn budget voor die kwaal heeft bereikt en ingrijpen onmogelijk is!

De zoon van mijn kameraad was al tamelijk blasé van de kwaliteit en ‘snelheid’ van de ambulante geestelijke gezondheidszorg, want: ‘onvoldoende toegerust voor mensen met meerdere geestelijke problemen’, ‘gespreksgroepjes die niet werken’, ‘dwangmatig bij elkaar geplaatste patiënten van wie de problemen te verschillend zijn voor groepstherapie’, ‘veel te lange wachttijden’, etc.).

Ik stel vast dat de politiek zo blasé is van de gezondheidszorg dat die er zich ook niet meer over opwindt. Want bemoeienis kost kennelijk geld? Geen kamervragen over patiënten die niet kunnen worden geholpen, of zekere compassie daarvoor tonen. Budgetten zijn budgetten en die moet koste wat het kost bewaakt worden: de mens als businesscase. En hoedt u: het wordt nog veel erger! Onlangs werd bekend dat er bij de landelijk opererende GGZ-instelling Parnassia maar liefst 12.000 mensen op de wachtlijst staan.

In een reactie op internet zegt VGZ dat onderhandelingen over het ‘dringende beroep’ van Parnassia om extra geld nog lopen. Volgens de verzekeraar is er en plicht zorg te blijven bieden ook al is het plafond is bereikt. VGZ betreurt de ‘eenzijdige’ maatregel van Parnassia.