Pestprofessor’ IJzerdoorn vertrekt met staart tussen de benen

Diep geschokt is professor R. van IJzerdoorn door de vage beschuldigingen aan zijn adres. De baas van het Instituut PedagogischeWetenschappen van de Leidse universiteit wordt ervan beschuldigd (nota bene in drie rapporten) dat hij een schrikbewind heeft gevoerd, een echte boeman was (samen met zijn vrouw die op hetzelfde instituut werkte, en een collega) voor het personeel: hij manipuleerde, (be)dreigde, belazerde, schiep een sfeer van achterdocht, roddel en achterklap. Sommige oud-medewerkers voelden zich gesloopt door hemhen. Hij is inmiddels vertrokken, meldde het Leidsch Dagblad enkele weken geleden.

Voor mij zou de kous daarmee ook afgedaan zijn (ik heb er wel genoeg over gezegd/geschreven, dunkt mij), totdat ik het commentaar van deze man las op de gang van zijn zaken rond zijn ‘ontslag’ (beter: vertrek). Hij heeft de medewerkers van het instituut een brief geschreven waarin hij meldt dat hij ‘diep geschokt is over de vage, beledigende en ongefundeerde beschuldigingen die tegen hem zijn ingebracht’. Heel pissig is hij er ook over dat het rapport over zijn gedrag, dat van zijn vrouw A. Bus, en collega M. Bakermans, gelekt is aan de pers.

Wat een lafaard is deze man. Als je zo’n grote bek hebt over het onrecht dat je is aangedaan, dan stap je naar de burgerrechter om je naam te laten zuiver. Hij is 40 jaar wetenschapper (sic, als pedagogiek een wetenschap is!), en op zijn vakgebied nationaal en zelfs internationaal, niet de minste. En in het verlengde daarvan moet hij de Universiteit Leiden dagvaarden voor een hele, flinke schadevergoeding.

Ik kan niet anders concluderen dan dat mijnheer IJzerdoorn dat niet aan durft. En zich verslikt in wat hol geblaat in de veronderstelling dat hij daarmee nog een paar mensen een draai om de oren geeft, een trap na kan geven Maar zijn woorden zijn zo krachteloos en futloos. De ‘pestprofessor’ vertrek met de staart tussen de benen. Eindelijk, zullen zijn medewerkers verzuchten, want het heeft wel een aantal jaren geduurd voordat de organisatie door had dat het goed mis zat. En wel zolang dat het laatste rapport is gelekt naar de krant; toen moest het universiteitsbestuur – dat in deze kwestie zeker niet vrijuit gaat – wel beslissingen nemen.