Kwestie Air France-KLM ofwel: hoe een klein landje de baas wil blijven spelen

Wat weer een fantastisch staaltje protectionisme die aankoop van KLM-aandelen door onze (rechtse) liberale regering. Leve het vrije ondernemerschap, het lijflied van de VVD; een klein landje dat internationaal de baas wil spelen! Altijd een stichtelijk woord over (sociale) misstanden elders in de wereld, maar financieel-economisch onverbiddelijk (Nederland als belastingparadijs) ten eigen gunste.

De geschiedenis van de KLM in het kort. De Nederlandse staat verkoopt al jaren geleden haar aandelen; heette dat niet privatiseren, het overlaten aan de markt? Vervolgens maakte KLM een duikvlucht met uiteindelijk een verlies van rond de 416 miljoen euro over het boekjaar 2002/2003. En vervolgens werd KLM per 2004 overgenomen door Air France. OVERGENOMEN dus, GEEN fusie zoals onze overheid zo graag roept. Air France heeft KLM het ‘leven’ gered in een tijd dat het bedrijfsleven en de regering vreesden dat KLM eenzelfde weg zou gaan als het Belgische Sabena (bankroet en compleet uitgegumd).

En in geval van een overname ben je dan, ook in de visie van de VVD, niet meer de baas. En daar houden wij niet zo van. Een directeur die naar inzicht van de hoogste baas (raad van bestuur, aandeelhouders) niet ‘goed’ functioneert (niet in de policy past) moet plaats maken. Dat is ook in onze lage landen al een zeer oude wetmatigheid.

Maar wat een kabaal van het KLM-personeel toen enkele weken de positie van topman Elbers bedreigd werd. Ongetwijfeld een populaire man als zoveel werknemers een petitie tekenen voor het behoud van hem als baas. Het had voor mijn gevoel iets van het felle verzet van beter betaald Nederlands personeel, vooral in de vorm van arbeidsrecht en arbeidsvoorwaarden.

Op de achtergrond spelen uiteraard de enorme verschillen in cultuur en ondernemerschap mee tussen Fransen en Hollanders. Hoewel wij een zeer rijke traditie hebben op het gebied van stakingen en arbeidersacties, schieten we (c.q. KLM) onmiddellijk in de stress als Fransen zich actief tegen hun werkgever verzetten. Niks solidariteit, alleen angst dat in Nederland verdiend geld eventuele verliezen van de moedermaatschappij Air France-KLM moet dekken.

En nu heeft onze regering invloed gekregen in de moedermaatschappij door voor ruim 700 miljoen euro 14 procent van de aandelen – invloed en macht – te kopen. Ineens is er het argument dat ook de Franse overheid ongeveer zoveel aandelen heeft (die had ze altijd al). Want Nederland is als de dood dat ‘de economische motor van ons land’ wordt aangetast. Een argument dat ook volgens NRC nooit goed is onderzocht.

In ons land ben je geen minister van infrastructuur en waterstaat maar de hoogste baas van KLM en Schiphol (één pot nat). VVD-minister (wat een toeval dat op dat ministerie zo’n ‘liberale’ economische terriër zit, sic!) vindt dat Schiphol (en dus het belang van KLM) moet groeien. En daarvoor worden alle lades open getrokken: liegen en bedriegen en manipulatie (van o.m. Onderzoeksrapporten). En zijn dagelijks voor mijn gevoel honderden rijksambtenaren aan het werk om de belangen van Schiphol en KLM veilig te stellen.

Het evenwicht tussen economie, welzijn en milieu raakt helemaal zoek. Onze soms genadeloze en visieloze regering, politiek, overheid (zie bv. ook het schandelijke dossier Groningen/aardgas) zorgt dat we straks allemaal nog werk hebben en een salaris verdienen. Alleen jammer dat we straks geen adem meer kunnen halen en diep ongelukkig en ziek zijn.

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *