De ‘grote’ ING-bank plaatst zich weer eens buiten de werkelijkheid

Het gebeurt niet vaak dat wij eenvoudige luiden zo kunnen genieten van topamateurisme van een bank, de ING-bank wel te verstaan. Zeker, de aangekondigde salarisverhoging van een directeur was ordinair en disproportioneel, maar dat na een beetje kritiek uit politiek en maatschappij de ING-bobo’s weer heel snel in hun schulp kropen, verbaasde mij toch ook een beetje. Een bank die zich weer eens buiten de werkelijkheid plaatst.

Wat een bankdirecteur – of anderen verdienen – interesseert mij in aanleg niet heel veel. En als het om banken gaat, kun je altijd naar een andere bank overstappen waar een geringere graaicultuur heerst. Dat is pas een echte, individuele proteststem! En die ‘betere’ banken zijn er echt, vind ik. Overstappen is bijzonder makkelijk tegenwoordig. Kijk maar eens op internet. Ik heb het ook gedaan.

Een aantal mensen verdient in deze kwestie de mattenklopper. Als eerste is dat Jeroen van der Veer, voorzitter van de raad van commissarissen van ING, een man die vooral een financiële motivatie heeft voor dit soort baantjes. Hij verdiende als baas bij Shell een mega-salaris (in 2007 ruim 7,4 miljoen euro), reist sedert 1971 de wereld rond op de creditcards van Shell, en later van Philips (ook daar sinds zijn pensionering voorzitter van de raad van commissarissen) en sinds een paar jaar van ING, schat ik zo.

Een beroemde uitspraak van hem (in 2008) is: ‘Shell behoort tot de grootste vijf bedrijven ter wereld, maar geen enkele directeur staat in de Quote 500’. Met andere woorden: wat verdien ik weinig! Jeroen heeft in die jaren nog gedreigd het hoofdkantoor van Shell naar het buitenland (van Den Haag naar Londen) te verplaatsen; in het licht van zijn uitspraken kennelijk vooral om nog meer salaris, aandelen te kunnen toucheren.

En juist deze man had zich de taak toegeëigend om in de media de salarisverhoging van ruim een miljoen euro van ‘zijn’ directeur te verdedigen. En ja, we moeten kwaliteit koesteren, zo was alweer het betoog, anders gaan de ‘goeden’ weg. Dat lulverhaal blijft maar de kop opsteken. Wij weten al sedert ongeveer 2008 dat er geen goede bankdirecteuren bestaan, en ook niet bestaan hebben!

En meneer Van der Veer: Is er dan weleens iemand op dat topniveau (sic) vanwege het ‘lage’ salaris naar het buitenland vertrokken? Hij kon niemand noemen, maar in de subtop gebeurde dat volgens hem wel degelijk. Dank je de koekoek, dat begrijp ik: als de bovenbazen maar blijven zitten met te hoge salarissen, als de top is dichtgeslibd, zoeken de subtoppers vanzelf de weg naar elders.

We kunnen aldus twee dingen constateren: 1. te hoge salarissen in de top blokkeren doorstroming, en, 2: de kwaliteit van de topbestuurders is zo matig dat internationaal gezien niemand ze wil hebben. Het is immers niet voorgekomen dat er een topper is weggekaapt. Jeroen van der Veer wil kennelijk een cultuur neerzetten die aansluit bij zijn persoonlijke beleving van zijn individualistische kapitalisme.

En laten we wel wezen: Topkwaliteit bij een bank die net overeind is gekrabbeld na miljardeninjecties door de overheid; je moet het lef maar hebben! En Jeroen is zijn hele leven niet meer geweest dan een dikbetaalde loonslaaf die nooit voor eigen rekening en risico ondernemer geweest is dus.

Ook Rutte treft blaam. Prachtig hoor al die zalvende woorden van hem over het feit dat zo’n salarisverhoging toch eigenlijk niet kan, on-Nederlands is, en daarover met ING wil gaan praten. Als premier kom je daar niet mee weg. Al eerder liet hij een kans liggen iets te regelen om dit soort kwesties te beteugelen. Verder dan de ING-bank op diens maatschappelijke verantwoordelijkheid wijzen wil hij niet gaan. Een spoedwetsvoorstel van Groen Links om die grote salarisverhoging te voorkomen wil hij niet steunen. Ach, hoe en hoeveel geld anderen verdienen, daar bemoeien liberalen zich nooit mee.

En als klap op de vuurpijl was daar het curieuze gedrag van Pechtold, die over het plan voor het wetsvoorstel van Groen Links wat schamperde. Had eigenlijk geen zin zo’n wet want – vindt hij – je kunt er allerlei dingen omheen organiseren. Nou heb ik altijd gedacht dat onze wetten regelen wat kan en niet kan; wat mag en niet mag. En nu ineens mijnheer Pechtold kan een mijns inziens overzichtelijk probleem van extreme salarissen en verhogingen daarvan niet bij wet worden geregeld? U bent werkelijk een fijne Democraat!