Het fundamentalisme van Kees van der Staaij (SGP)

In een ingezonden artikel in de Wall Street Journal van 20 juli onder de kop ‘In the Netherlands, the Doctor Will Kill You Now’ verzet SGP-leider Kees van der Staaij zich tegen de zijns inziens foute euthanasiecultuur, en de plannen voor mogelijke invoer van een euthanasiepil in ons land. D66-ideeën, helaas nog onhaalbaar gezien de grote politieke verdeeldheid daarover, maar volgens de SGP’er bevinden we ons op het hellend vlak; we zijn ‘op weg naar de afgrond’.

Van der Staaij is opgegroeid met het pregnante dogma dat hij hier rond loopt omdat Zijn God dat wil, en tegen die achtergrond zal hij ook zijn apostolische strijd tegen onder meer euthanasie wel zien. Allemaal prima hoor. Het is het recht van alle Nederlanders om hem daarin te volgen, maar als marginale partijen als SGP en CHU gaan drammen, ondergraven ze daarmee onze democratische waarden en cultuur. Het krijgt iets van fundamentalisme als je je niet kunt voegen in parlementaire besluiten. Aan gebrek aan respect ook. En daarbij nog buitenlandse media als The Wallstreet Journal gebruiken voor gechargeerde, angstaanjagende beelden die in het christelijk deel van de USA natuurlijk weer veel verzet tegen Nederland oproepen. In feite wil Van der Staaij anti-krachten mobiliseren. Dat noem ik ook wel manipulatie. In Nederland krijgt hij zoveel aandacht kennelijk niet (meer).

In het stuk in The Wall Street Journal beschrijft hij hoe de ‘euthanasiecultuur’ in Nederland uit de hand loopt (aldus de vertaling in de Volkskrant). Hij verwijst naar een documentaire waarin een dementerende vrouw enkel nog ‘huppekee weg’ kan uitbrengen en euthanasie krijgt. ‘Upsy-daisy, let’s go’, is de vertaling van Van der Staaij. ‘De levenseindekliniek en haar echtgenoot interpreteerden haar woorden als: ‘Ik wil dood.’ Zo’n geval was tien jaar geleden niet denkbaar, schrijft de SGP’er. Hij haalt haalt ook tegengeluiden aan. Hij schrijft over het rapport van de commissie-Schnabel dat concludeert dat de euthanasiewetgeving in Nederland ruim genoeg is. Ook verwijst Van der Staaij naar honderden huisartsen die tegen zijn.

Wie ooit te maken heeft gehad met een familielid die euthanasie wenst, weet dat het om heel veel redenen geen sinecure is om het uit te voeren, uitgevoerd te krijgen. Ook al heeft de desbetreffende persoon een verklaring getekend van een ‘vrijwillig levenseinde’. Helemaal niks ‘upsy-daisy, let’s go’, maar integere betrokkenen die wikken en wegen of de patiënt al in dat stadium verkeert waarover hij ooit verklaarde dat dat het moment is waarop het leven zou moeten worden beëindigd.

SGP en CHU zijn in de aard ondemocratisch. Dat kan ook niet anders want hun uitgangspunten zijn ontleend aan een letterlijke interpretatie van de Bijbel. Daarover kan niet worden onderhandeld. Het is prima als die partijen hun volgelingen recht in de leer houden, maar leg je wil niet op aan de meerderheid.

En vooral, bemoei je niet met mij. Mijn leven is niet door de SGP-god gegeven, maar ik ben het resultaat van een prachtig biochemisch proces van celletjes. Ik ben in het dierenrijk – net als alle andere mensen (mijn geloof) – de hoofdaap die als het moment daar is (ja, door mij zelf te bepalen hopelijk) zachtjes en pijnloos wil wegglijden in het eeuwige niet zijn. Kan ik u hiermede bekeren, mijnheer Van der Staaij?