‘Haat en Liefde voor Japan’

Ondertitel: De lotgevallen van Charles en Terry van der Sloot

Het is niet iets dat een mens elke dag mee maakt: een ontmoeting met een diep bedroefde man van 95 jaar (in 2012) die zo’n fantastisch verhaal te vertellen heeft dat je het eigenlijk niet kan geloven. Totdat je met data om de oren wordt geslagen; totdat hij je met de neus op de vele honderden foto’s, dagboeken, en pakketten met officiële brieven en verklaringen drukt; ofwel het waterdichte bewijs levert dat er geen woord is gelogen aan zijn levensverhaal.

Een bevoorrechte jongen, dat was Charles van der Sloot toen hij in 1917 werd geboren in Den Haag. Met een rijke pa die niet meer hoefde te werken en zijn kapitaal (heel waarschijnlijk) had verdiend op de beurs. Er waren onbevangen kinderjaren in onder meer Scheveningen, Nice en Versailles, en luxe puber-jaren in Parijs. Totdat de beurs klapte en hij met zijn ouders vanwege geldgebrek gedwongen was terug te keren naar het geboorteland van zijn vader, Nederlandsch-Indië.

Als 17-jarige beleefde hij een aantal eenzame jaren in een land waar zijn familie werd beschouwd als tweederangs burgers. Min of meer toevallig kwam hij in aanraking met de Japanse taal, waarvan vooral de schoonheid van de karakters hem interesseerde. Een advies van een kennis om zich vanwege de oorlogsdreiging meer te verdiepen in die taal legde de basis voor het verloop van zijn verdere leven.

Als lid van de Landstorm in Nederlandsch-Indië werd hij, met slechts beperkte kennis van de Japanse taal, tolk op Ambon toen de Japanse legers dat eiland (in 1942) dreigden te bezetten. In recordtijd werd het Nederlandsch-Indisch leger overrompeld en krijgsgevangenen gemaakt. Daarna volgde voor Charles van der Sloot een jarenlang verblijf in het krijgsgevangenkamp in Rabaul op het eiland New Britain (Bismarck Archipel). Hij ontsnapte een aantal keren ternauwernood aan de dood,

Na de bevrijding door Australiërs werkt hij zich, teruggekeerd in Nederlandsch-Indië, op tot plaatsvervangend auditeur-militair in Makassar, en bracht als zodanig Japanse oorlogsmisdadigers voor de rechter. In die functie gaf hij ook feitelijk een aantal keren opdracht Japanners te executeren. Vele  jaren later stond hij als cultureel-attaché van de Nederlandse ambassade in Tokio tegenover keizer Hirohito in diens keizerlijke paleis. Op nog geen drie meter van elkaar keken ze elkaar in de ogen. Charles kende geen wraakgevoelens meer, geen rancune. Charles van der Sloot was de keizer in de jaren na de oorlog gaan zien als een marionet van de toenmalige militairen, de echte schuldigen van de oorlog.

Henk van der Post

Op 1 april 2019 is mijn vriend Charles van der Sloot op 99-jarige leeftijd overleden na een kort ziekbed. Hij heeft ternauwernood nog de 25.000 euro van de Nederlandse regering gekregen als ‘herstelbetaling’. Onderstaand het levensverhaal van Charles van der Sloot. ‘Haat en Liefde voor Japan’ is in zeer beperkte oplage verschenen in 2014 en niet meer verkrijgbaar.

Herdruk is mogelijk indien 50 mensen interesse tonen. Het boek gaat dan  (gebonden, harde kaft, ruim 200 pagina’s) circa 55 euro kosten, inclusief verzending. Interesse via ‘contact’ van deze site.