Gezondheidszorg in Nederland wordt steeds beroerder (deel 1)

Het gaat niet goed met onze gezondheidszorg. Er worden teveel medische fouten gemaakt, wachttijden en wachtlijsten zijn – soms letterlijk – dodelijk lang. Patiënten sterven omdat medicijnen te duur zijn, zeg maar: een vorm van euthanasie onder toezicht van onze ‘regering’! Veel te weinig handjes aan het bed. Ernstige onderbetaling van verplegend personeel. Een lakse overheid die de gezondheidszorg bijna juichend in handen heeft gegeven (van de wurggreep) van ziektekostenverzekeraars en rekenmeesters die van de business geen verstand hebben.

Ik heb er geen wetenschappelijk onderzoek naar gedaan, maar teveel incidenten in mijn familie-, vrienden- en kennissenkring nopen mij tot deze harde conclusies. Er is wel degelijk kennis en kunde – mag ik hopen – maar het organisatiemodel waarbinnen onze gezondheidszorg moet functioneren klopt voor geen meter: overgeorganiseerd, veel te veel tijd gaat verloren aan administratie en controle en vergaderingen over budgetten. De ziektekosten premies zijn voor honderdduizenden mensen (vooral vanwege het eigen risico ook) te duur. In mijn sociale kring beginnen mensen al in februari/maart met het in termijnen van circa 40 euro betalen van het eigen risico (385 euro totaal). Een specialist die fatsoenlijk de tijd neemt om met patiënten te praten, uit te leggen wat hen mankeert; je moet ze zoeken met een loep.

Al eerder schreef ik op deze site over een goede vriend zich met pijnklachten achter in de keel meldde in het ziekenhuis en die na 16 maanden onderzoek naar huis werd gestuurd met de mededeling dat er niets aan de hand was. In een ander ziekenhuis werd binnen drie weken vastgesteld dat hij keelkanker had.

Een familielid van mij werd drie keer met zwaailichten en sirene naar het ziekenhuis afgevoerd vanwege verstopte bloedaderen in de borst. Even zo vaak werd ze na oppervlakkig onderzoek naar huis gestuurd met zonder dat de ernst van het euvel werd vastgesteld, en dus ook niet de juiste dosering van de medicijnen.

Bij een goede buurman werd vastgesteld dat hij drager was van het hepatitis A- en B-virus. Behandeling in het ziekenhuis was noodzakelijk, waarop zijn huisarts ging rond bellen om uit te zoeken waar plek was. Hij vond en ziekenhuis waar een wachtlijst was, waar mijn buurman direct een afspraak kon maken. Toen hij dat deed, moest hij toch bijna 2 maanden op behandeling wachten in dat ziekenhuis.

Een kennis van mij had tijdens een vakantie in een onhygiënisch hotel in Edinburgh, Schotland, schurft opgelopen (ondraaglijke jeuk over het hele lichaam, en zeer besmettelijk). Het duurde al maanden voordat hij door de huisarts – die geen idee had wat het was – werd doorverwezen naar de ziekenhuisspecialist. Vervolgens moest hij twee maanden wachten voordat hij op spreekuur kon komen.

Weken wachten in het ziekenhuis voor het oplossen van een eenvoudig probleem met een ontstoken kies; het is schering en inslag. Tandartsen adviseren in dat soort gevallen in de regel geen afspraak met het ziekenhuis te maken en verwijzen naar particuliere klinieken die dat soort werk inmiddels hebben overgenomen (vaak tegen lagere kosten) en die ook worden betaald door de ziektekostenverzekering.

Hoe kan het toch dat in ons (zogenaamd) efficiënt georganiseerde landje er zoveel mis gaat? Waarom kunnen wij onze wachtlijsten en wachttijden niet wegwerken als gevolg waarvan patiënten vaak alleen maar zieker worden en hun genezing duurder, als ze al niet eerder overlijden? Allemaal een tijdlang wekelijks overwerken misschien? Dan valt waarschijnlijk het hele systeem in duigen, want dat kunnen en willen onze ziektekostenverzekeraars (en onze staat/regering) niet betalen.

En onze bestuurders, de Tweede Kamer? Veel te blij – zo lijkt het – dat deze ‘shit’ niet meer hun primaire verantwoordelijkheid is. Afschuiven, net als met de uitvoering van de Wet Maatschappelijke Ondersteuning, want dat kunnen gemeenten veel beter. Gelooft u het?

Binnenkort een vervolg op dit onderwerp: de ijzeren financiële greep van de ziektekostenverzekeraars