Douane VS blokkeert inchecken bij KLM op Schiphol

Het wilde me deze week maar niet lukken om online in te checken voor onze vlucht naar New York. Steeds al ik bijna op de pagina kwam waar ik de verzending van de boardingpassen kon regelen, liet het programma mij in de steek met de mededeling ‘Wij kunnen de stoelindeling niet tonen, probeert u het later nog eens’.

Na de zesde of zevende mislukking ben ik een chatsessie gestart met KLM of zij wellicht konden verklaren waarom het niet lukt. Daar kwam de aap uit de mouw: de Amerikaanse douane (Customs, USA) blokkeerde inchecken omdat ‘een van de documenten niet in orde was’. Maar KLM kon mij niet vertellen om welk of wiens document het ging, noch info geven waarover het nou specifiek ging, om welke fout dus.

En een kleine dag voor je vertrekt, maak je je dan wel enige zorgen, zeker omdat het de botte, verschrikkelijk onvriendelijk douane van de Verenigde Staten gaat. Dus eerst maar eens de al eerder geregelde esta-verklaring (‘Electronic System for Travel Authorization’ die iedereen moet hebben voordat hij naar de VS gaat) doorlezen. Wij hadden beiden een verklaring dat door Customs toegang tot de VS was verleend (die alleen geldt totdat je in de VS zonder opgaaf van reden door de eerste de beste wetsdienaar wordt geweigerd, bv. omdat je kop ze niet aan staat of je iets zegt dat niet bevalt; zonder dat je juridisch gezien een poot hebt om op te staan!). Dat bleek in orde nadat ik op de site van Customs onze esta-aanvragen opnieuw ’tegen het licht had gehouden’. Dat was trouwens ook het ‘zinvolle’ advies van KLM.

Vervolgens alle gegevens (paspoortinfo, e.d.) nog eens goed nagekeken die nodig is voor het inchecken, en uiteindelijk ontdekte ik de fout. Ik had een foutje gemaakt in het overnemen van mijn paspoortnummer. Het was in die cijfer- en letterreeks niet 362, maar 862. Met het goede nummer lukt het inchecken meteen, en kon ik de boardingspassen uitprinten. Een zucht van verlichting, dat zeker.

Even later bedacht ik dat dit toch wel een heel vreemde gang van zaken was geweest. De VS blokkeert het inchecken in een Nederlands KLM-vliegtuig vanwege een tikfoutje dat waarschijnlijk gewoon zou zijn ontdekt als ik op Schiphol had ingecheckt. Terwijl ik bij het aanvragen van de esta-verklaring eerder dit jaar mijn goede paspoortnummer had opgegeven aan zowel de Amerikaanse douane en KLM. Dus waarom niet een convcrete melding uit die grote mega-computers in de VS of van KLM dat ik een ‘onjuist paspoortnummer’ had ingevoerd of van ‘check nogmaals de door u ingevoerde persoonlijke gegevens’. Nee, je staat volkomen machteloos.

Even tussendoor. Nog steeds controleren veel vliegmaatschappijen de namen niet van de passagiers/boekingen. Als je bv. 10 keer met dezelfde maatschappij hebt gevlogen en je maakt een tikfoutje in je naam bij je eerstvolgende boeking, dan is de kans groot dat je een ‘verkeerde’ ticket hebt geboekt, en soms je centen kwijt bent of dat het verschrikkelijk lang duurt – maanden – voordat je je geld (het gootste deel ervan) terug krijgt.

Nog langere rijen

Gelukkig gezond en wel donderdag aangekomen op JFK in New York voor een vakantie van bijna twee weken in die heerlijke stad. Ik was al bekend met de zeer lange wachtrijen voor toeristen, maar zo erg als deze week had ik het nog nooit meegemaakt (en ook anderen in de rij niet, waarvan de wachttijden opliepen tot twee uur). Meestal begon de echte drukte in de megahal waar de douanebeambten zitten, maar nu al was dat vlak na het uitstappen uit het vliegtuig.

Overstappen in New York is altijd een grote gok. Je moet altijd in de eerste plaats waar je in de VS binnen komt (als je binnen het land door vliegt) door de douane heen, en vervolgens zelf bagage ophalen en brengen naar de desk waar je volgende bestemming is geregeld. Als je een overstaptijd hebt van twee uur, is de kans dat het mis gaat – door de enorme rijen wachten voor de douane – heel groot.

Heel langzaam leren die douane-beambten kennelijk iets bij. Er is nu ook een zogenaamde fast-lane (snelle doorgang) voor passagiers die minder dan 3 uur de tijd hebben om over te stappen. Ik heb de indruk dat sedert Trump, de rijen langer zijn geworden, zo bevestigde mij ook een Amerikaanse. De rij voor ingezetenen en Canadezen (de noorderburen; geen voorrang voor de zuiderburen, de Mexicanen) was langer dan ooit. Sinds ruim een jaar beschikt de douane over ingenieuze identificatiecomputers (USA-citizins only!) die documenten controleren, vingerafdrukken en een foto van je nemen. En vervolgens een ‘bewijs’ van binnenkomst geven waarop je gezicht is geprint. Wat een vooruitgang is dat!

Hoe ik dat weet? Omdat ik licht invalide ben mochten wij via een snelle route langs de douane, inderdaad gebruik makend van die slimme computers (dus kennelijk ook geschikt voor niet-Amerikanen). Het scheelde bijna twee uur wachttijd. Voor minder valide (invalide) mensen is het transport op luchthavens zeer goed geregeld. Ik heb het nooit als een voordeel gevoeld dat ik gehandicapt ben, maar de lange rijen wachten achter mij latende, dacht ik toch eventjes, dat is mooi meegenomen!

Overigens, als u minder valide bent, vergeet nooit een doktersverklaring op uw reis mee te nemen!