Demonstratierecht ontaardt in ondermijning samenleving

Los even van de politieke inhoud van de recente anti-Israël (pro-Palestina) protesten, erger ik mij aan de sloopwoede – in feite de terreur – van een aantal demonstranten. Het lijkt er op dat door een select clubje ordeverstoorders elke maatschappelijke protestactie wordt aangegrepen om de samenleving te ondermijnen, bestuurders tegen zich in het harnas te jagen, grote schade aan te richten. Daarmee wordt het demonstratierecht ernstig onder druk gezet.

Het is allemaal veel heftiger geworden in de coronatijd toen een groep zich ernstig verzette tegen de verplichte vaccinatie. Ik heb die weigering altijd een beetje lachwekkend gevonden, omdat het ging om mensen die al in hun jonge jaren – met uitzondering wellicht van het religieus-fundamentalistische volksdeel en natuurfanaten – voor van alles zijn ingeënt. In beginsel kan ik nog wel billijken dat individuen – om wat voor reden dan ook – inenting weigeren. Het is als met het hele leven: de meeste mensen zijn tot een bepaalde leeftijd gezond en sterk, totdat zij worden geveld door ziekte en beperktheden door bepaalde kwalen waarvan een aantal door inenting had kunnen worden voorkomen. Als door weigering van inenting de gezondheid van anderen in gevaar komt, steun ik van harte de dwang om alle mensen aan het vaccinatieprogramma deel te laten nemen. Wie weigert, riskeert uitsluiting.

Net als u waarschijnlijk heb ik in en rond de coronatijd discussies over nut en doel van inenting met zogeheten ‘wappies’ gestaakt. Die neiging heb ik nu ook. Hoewel ik zeker een mening heb over de volkerenmoord door Israël in Gaza, gaat de categorale verwijten aan een heel volk van demonstranten mij te ver. Het is inmiddels zoiets van: Je bent een Israeli, dus je bent fout, want op de een of andere manier word je verweten dat je bijdraagt aan de oorlogsmachine van dat land. Of je nou bedelaar bent in de straten van Tel Aviv, timmerman, een wetenschapper die zwarte gaten in het heelal onderzoekt of werkzaam bent in een Kibboets; allemaal schuldig. Om in dit verband nog maar te zwijgen over de vele duizenden Palestijnen die hun brood in Israël verdienen, bijvoorbeeld met de vele bouwactiviteiten in dat land en de handel. Ook schuldig?

Prima als universiteiten hun wetenschappelijke (commerciële?) relaties met Israël eens scherp onder de loep nemen en dat demonstranten daar enige druk op leggen: spandoeken maken, scanderen, petities aanbieden en boe roepen. Maar dat is dan ook meteen de grens van het demonstratierecht. Een verantwoordelijkheid van demonstranten is ook dat zij goed weten wie deelnemen, dat er zekere controle is op de intentie van alle deelnemers. Zeker, dat is hartstikke moeilijk. Maar wie zich niet afzondert van kwaadwillende elementen in een betoging, moet niet zeuren over een pets op zijn neus van de politie. Wie snapt nou nog niet dat als de politie drie keer zegt dat je je moet verwijderen; als je barricades hebt opgeworpen en gebouwen hebt bezet; voor miljoenen schade hebt aangericht; in feite het demonstratierecht met voeten hebt getreden, dat de kans levensgroot is dat je met enig geweld wordt aangehouden of met de knuppel wordt weggejaagd.

Ja, dat kwetst veel ego’s van jonge mensen die nog nooit in zo’n situatie zijn beland. Jammer dan, maar het zijn dezelfde personen die het zo bij ons land horende demonstratierecht ernstig onder druk hebben gezet. Elke wijze gemeentelijke bestuurder zal zich in de toekomst wel drie keer achter de oren krabben alvorens een vergunning voor een demonstratie af te geven.

.