‘De oplichtingspraktijken in Leiden van twee buitenlandse studentes’

Een goede vriend van mij is onlangs ‘willens en wetens opgelicht’ door twee buitenlandse dames die studeren aan de Leidse universiteit. Hij vindt de Nederlandse huurwetgeving ‘overbeschermend voor huurders’, een wet bovendien die de  positie van de verhuurder vogelvrij maakt die daardoor grote financiële schade kan lijden. Mijn maat is voor meer dan  7000 euro het schip in gegaan.

Ruim een half jaar sloot hij een huurcontract voor een 3-kameraoppartement waarvoor de dames twee maanden borg moesten betalen. Maar al gauw ging het mis, er werd gewoon geen huur betaald. Aan het einde van de tweede maand trok hij aan de bel en trof met de huursters een betalingsregeling met ingang van de vierde maand. Maar die werd niet nagekomen, en de huurschuld liep op. Ook een nieuwe regeling werd volstrekt genegeerd. Vervolgens gingen de dames langdurig op vakantie en reageerden nergens meer op, niet op email, niet op telefoontjes.

Mijn kameraad besloot een gerechtsdeurwaarder in te schakelen. Ook gedurende de weken in afwachting van de rechtszaak betaalden de dames de huur niet. Zij verloren de rechtszaak – die procedure kostte mijn vriend nog eens ruim 1500 euro – en de huurovereenkomst werd ontbonden. De gerechtsdeurwaarder berichtte de dames dat ze zo snel mogelijk het appartement moesten ontruimen. Eerder mag je als verhuurder je ‘eigen’ appartement niet betreden. De dames lieten weten, vanaf een vakantie-adres op de Nederlandse Antillen, dat ze nog niet van plan waren die kwestie van ontruiming te regelen.

Inmiddels hadden zich voor het appartement nieuwe huurders gemeld, maar die konden en mochten er formeel-juridisch dus niet in. Opnieuw dreigde mijn vriend – voor wie de schade inmiddels met aftrek van de twee maanden borg – was opgelopen tot 7000 euro – weer een maand huur mis te lopen. In strijd met het advies van de gerechtsdeurwaarder heeft hij het appartement leeg laten halen en de spullen op laten slaan.

Bij binnen treden van de woning was het trouwens een enorme troep, meer een vuilnisbelt; bijna alle elektrische apparatuur was om zeep geholpen. In het appartement was nog geen persoonlijk fotootje van familie te vinden. ‘Ik ben opgelicht met voorbedachte rade, en de wet staat aan de kant van de oplichters’, aldus mijn kameraad. Het ameublement was een verzameling goedkope rotzooi die op Marktplaats nog geen 300 euro opbrengt, schat mijn kameraad.

De studentes kunnen nu tegen mijn vriend gaan procederen, omdat hij in strijd met het huurrecht het appartement heeft ontruimd. Maar hij verwacht niet dat dat gebeurt. Hij hoopt overigens van wel, maar de dames zijn vrijwel zeker met de noorderzon vertrokken. De brievenbus van het appartement zat mudvol met – zo op het oog – aanmaningen, dwangbevelen van banken en telefoonproviders.

Die brieven heeft mijn kameraad ook voor de dames in zijn pakhuis gelegd, zo is hij dan ook wel weer. De schade van meer dan 7000 euro mag hij verhalen op de dames van de rechter, maar begin maar eens aan een procedure in een vreemd, ver land. Onbetaalbaar, zo schat mijn kameraad.