In het Hoogmade speelt rond 1919/1920 een onverkwikkelijke sociale affaire rond ene familie Van Steijn (onbekend waar die in Hoogmade woonde), die de kranten haalt. Het begint met een ingezonden brief van een Hoogmadese lezeres van De Leidsche Courant, die haar dorpsgenoten oproept de armlastige en met ernstige ziekten kampende familie te helpen met geld en goederen.
Oud-leraar Nederlands Leo (L.J.) de Ridder (geboren 15-1-1937 in Noordwijk, overleden te Leiderdorp 9 februari 1992) schreef in 1987 zijn herinneringen op aan het klein-seminarie Hageveld in Haarlem, waar hij het gymnasium (1949-1955) volgde ter voorbereiding van het priesterschap. Hij woonde toen alweer ‘thuis’ bij zijn moeder aan de Voorstraat in Noordwijk-binnen, daartoe gedwongen door de ‘verlammende’ ziekte van Parkinson.
Leo de Ridder (1937-1992), foto circa 1977.
Na het klein-seminarie vertrok hij in 1955 naar het groot-seminarie in Warmond, waar hij het advies kreeg zijn studie op te geven nadat hij verklaarde zijn homoseksuele gevoelens niet te kunnen onderdrukken/negeren. Hij ging aansluitend Nederlands studeren in Leiden, een studie waarover hij 13 jaar heeft gedaan. Eind jaren zestig krijgt hij een parttime baan als leraar Nederlands aan de MMS Bijdorp in Voorschoten.
Hij neemt afscheid van het onderwijs (Lucas-College) in 1984 omdat de ziekte Parkinson hem het functioneren in die rol onmogelijk maakte. Vlak na zijn 55ste verjaardag in 1992 overlijdt hij in het Elisabeth Ziekenhuis in Leiderdorp aan een zware infectie, opgelopen na een operatie aldaar.
Onderstaande het boekwerkje ‘Koffers op Hageveld’ dat in de herfst van 1987 in eigen beheer is uitgegeven in een oplage van 150 stuks die vooral was bestemd voor vrienden en familie. Een klein deel van de oplage is via de lokale boekhandel in Noordwijk-binnen verkocht. Het boekje is niet meer te koop of te verkrijgen (Henk van der Post, januari 2020).
Niet dat ik er heel vaak kwam, maar die keren dat ik er was waren ronduit geweldig, een bijzondere culinaire ervaring. Helaas is het restaurant niet meer; de eigenaren Patricia Ivens en haar man Pierre Schmetz zijn het afgelopen half jaar kort na elkaar overleden, en daarmee kwam een einde van een tijdperk.
Wat een geweldige stad is Mexico City. Wat een geschiedenis en wat een prachtige overblijfselen uit vroeger eeuwen. En wat een aardige, gastvrije mensen ook. En bijna altijd zon als u in de goede seizoenen gaat.
Het gaat niet goed met onze gezondheidszorg. Er worden teveel medische fouten gemaakt, wachttijden en wachtlijsten zijn – soms letterlijk – dodelijk lang. Patiënten sterven omdat medicijnen te duur zijn, zeg maar: een vorm van euthanasie onder toezicht van onze ‘regering’! Veel te weinig handjes aan het bed. Ernstige onderbetaling van verplegend personeel. Een lakse overheid die de gezondheidszorg bijna juichend in handen heeft gegeven (van de wurggreep) van ziektekostenverzekeraars en rekenmeesters die van de business geen verstand hebben.