Bezoek aan Tweede Kamer is meestal een verschrikkelijk saaie activiteit

Ook zo opgewonden geraakt (maar niet heus) dat de Tweede Kamer nu geld (jaarlijks 4,8 miljoen euro) vrij maakt om scholierenbezoek aan ons parlement mogelijk te maken. Waarschijnlijk niet. Meestal is een bezoek aan de Tweede Kamer dodelijk saai. De keren dat ik er was – voor mijn werk als journalist – vroeg ik mij steeds af: waar zijn al die kamerleden; waar zijn de ministers en staatssecretarissen; wordt ons land wel bestuurd?

De vergaderingen in de Kamer zijn alleen maar leuk als er heikele punten of problemen zijn. Dan treedt het hele legioen aan, vooral omdat er dan soms over (wets)voorstellen moet worden gestemd en politieke standpunten moeten worden verdedigd. Als vuistregel geldt dat als een van de tv- of radiojournaals over nationale politiek bericht, er die dag (of een gedeelte ervan) ook iets te ‘beleven’ was.

Maar meestal is de kamer leeg en bekruipen je dus die negatieve gedachten die ik ook ervoer al die keren dat ik er was (vijf keer of zo): een stuk of tien kamerleden, meestal ‘specialisten’ van de politieke partijen die ons land besturen. En dan gaat het meestal ook echt over zeer specialistische onderwerpen, zo specifiek dat het voor de gewone mens erg oninteressant is.

Tweede Kamer: in de regel stil en dodelijk saai. Foto RTV Drente, Serge Vinkenvleugel, 2015

Ik vind het eigenlijk arrogant van de politiek dat die nu zelf geld vrij maakt voor bezoek aan haar eigen ’theater’ (u weet: alles wat geen publiek trekt kan subsidie aanvragen om ’te kunnen blijven bestaan’) onder het mom jonge mensen kennis te laten maken van de ‘werking’ van onze democratie. De kans dat daar een debat wordt gevoerd dat in zekere mate illustratief is voor (de kwaliteit) van het besturen van ons land is gewoon klein. Het risico is groot dat jongeren na bezoek aan de Kamer teleurgesteld zijn en zich verkeerde gedachten over ons landsbestuur vormen.

Het is in een tijd dat de rijksoverheid/landelijke politiek steeds meer op het bordje schuift van de lokale politiek ook een beetje vreemd dat de Kamer zijn ‘democratische’ werk wil uitventen onder jongeren. Het lijkt mij juist verstandiger om het bezoek aan gemeenteraadsvergaderingen te stimuleren. Want daar gaat het bijna altijd over zaken die direct burgers raken (gezondheidszorg, parkeren, sport, werk, cultuur, etc.). En het zijn mannen en vrouwen die hard moeten werken, voor meestal een appel en een ei.