Postuum eerbetoon aan toprestaurant en eigenaars La Fleur in Valkenburg
Niet dat ik er heel vaak kwam, maar die keren dat ik er was waren ronduit geweldig, een bijzondere culinaire ervaring. Helaas is het restaurant niet meer; de eigenaren Patricia Ivens en haar man Pierre Schmetz zijn het afgelopen half jaar kort na elkaar overleden, en daarmee kwam een einde van een tijdperk.
Gerookte paling met gekookte aardappeltjes, een delicatesse.
Ik wilde er in oktober 2018 weer gaan eten met mijn maatje Nico Welsink met wie ik de laatste etappe van het Pieterpad in oktober heb gelopen. Maar de fantastische gastvrouw Patricia Ivans was juist overleden, en het restaurant was alleen in het weekeinde open. Patricia zou haar man Pierre hebben gesmeekt toch vooral door te gaan met zijn werk als topkok. Dat heeft hij gedaan tot circa maart 2019 toen hij zelf, 72 jaar oud, onverwacht overleed.
Pierre Schmetz, geboren in Simpelveld/Limburg, had een lange staat van dienst. In 1975 won hij de zilveren koksmuts, de hoogste onderscheiding op culinair gebied . Voor het eerst ‘viel’ die prijs buiten de randstad: het Strandhotel in Vlissingen, waar Pierre chef-kok was. Hij heeft voorts gekookt voor het koninklijk huis.
Rozenparfait.
Schmetz was al vroeg overtuigd van de gezonde keuken, waar heel weinig ruimte was voor de zoutpot die hij liever aanduidde als ‘gifpot’. Begin 2000 besloten Patricia en Pierre zich terug te trekken in Valkenburg, waar zij hun intieme smaakvolle domein hebben ingericht. Pierre was inmiddels ook grote fan geworden van het bereiden van eten met bloemen.
Afgelopen zomer hebben we er met z’n tweeën de 50ste verjaardag gevierd van mijn partner Pablo Cabenda. Heerlijk samen – want geen andere gasten – in de bijzondere en sfeervolle tuin van het restaurant, gelegen aan de Plenkertstraat 16 in Valkenburg aan de Geulle. Hoewel ik elk jaar Valkenburg bezoek om de weduwe van mijn oude kameraad Peter Hendriks (die samen met zijn vrouw Dineke Jansen vele jaren hotel-restaurant Neerlandia exploiteerde), heb ik La Fleur pas in 2016 ontdekt (terwijl het reeds in 2002 op die plek was gevestigd).
De jaren dat ik er kwam, een kleine drie jaar, veranderde er heel weinig aan de kaart. Ik at er bijna altijd hetzelfde. Iets met vis vooraf en als hoofdgerecht altijd door Pierre gerookte paling, vergezeld van gekookte aardappeltjes die je kon dopen in het vet van de paling. Zeer smakelijk. En als dessert de rozenparfait, gemaakt van rozenblaadjes (per roos waren daarvoor slechts vier blaadjes geschikt – in elk parfait waren aldus zes rozen verwerkt). Met prachtig opgemaakte borden. Een streling voor het oog.
Gasterije La Fleur is niet meer. Patricia Ivans en Pierre Schmetz, bedankt voor zoveel gastvrijheid en culinair genieten! Het zal effe zoeken worden.
Bronnen: ‘Kijk op Valkenburg’ en Provinciale Zeeuwse Courant (1975)
Zie ook onderstaande reacties!
Schrik hier ff van. Hebben er veel plezier mogen beleven de vele keren dat we er zijn geweest. Door onze verhuizing is het wat minder geworden omdat de afstand wat groter is geworden. ECHT JAMMER!!
Heb ook altijd genoten van het eten en de vriendelijkheid van iedereen
Dagelijks denk ik nog aan Patricia en aan la Fleur.
Jarenlang hebben we hier mogen genieten van een geweldige gastvrijheid, vriendschap, gezelligheid en culinaire hoogstandjes.
Bedankt , we zullen jullie nooit vergeten en missen jullie heel erg in alle opzichten.
Patricia en Pierre bedankt dat jullie er waren en voor altijd zullen voortleven in onze gedachten
Hallo
Allereerst wil ik jullie bedanken voor de lovende woorden over mijn oom Pierre en en tante Patricia. Ik lees dit nu pas en vind dit een eer om te lezen. Beide zijn voor volle 100% gegaan voor hun eigen stekkie La Fleur in Valkenburg en hebben al hun liefde aan het vak gegeven. Het is fijn te lezen dat er zoveel mensen zo lovend over hen spreken. Bedankt.
Patrick Schmetz
Hallo beste lezers en beheerders
Als broer van Pierre Schmetz wil ik ook reageren op dit mooi geschreven stuk vol lof over hem en zijn vrouw; het komt recht uit het hart. Mijn dank hiervoor. Moge hij rusten in vrede. Mvg, koos schmetz
Wij hebben hier minimaal 3 keer per jaar gegeten en dat jaren achtereen. Het was geen eten, maar een geweldige beleving. Patries had overal verstand van, ook van de wijnen. Ik heb in veel sterren-restaurants gegeten, maar geen enkele was beter. Ook wij missen Patries nog steeds. Wij sliepen dan in St. Gerlach om daar te gaan dineren. Nergens was de prijs/kwaliteit zo goed als in la Fleur. En bij mooi weer eten op het terras!
Wij hebben zoveel jaren genoten van La Fleur. Ganzenlever, kwartel, noem maar op. En hoe we verwend zijn op onze trouwdagen, niet normaal. En de avonden dat we met elkaar aan de borrel zaten met Patricia en Pierre. Vergeet ik nooit meer. Zelfs pierre deed dan zijn koksmuts af. We missen ze nog steeds, zoveel goede herinneringen.
Ik lees nu met verbazing dat Patricia en Pierre zijn overleden. Ook wij hebben zeer goede herinneringen aan Patricia en Pierre. Wij hebben ze leren kennen toen ze nog in de
Cassishoeve in Opoeteren hun restaurant hadden en wij daar regelmatig te gast waren.
Ook zijn wij nog verschillende keren vanuit Asten in Valkenburg gaan eten en dat was altijd geweldig. Pierre had in de cassishoeve de naam van culinair designer en dat is voor ons altijd zo gebleven. Patricia was een geweldige gastvrouw waar wij altijd een fijn gesprek mee konden voeren, een geweldig paar dat wij nooit zullen vergeten. De arrengementen waren super, met valentijnsdag, met pasen en als je gereserveerd had met een jarige was voor de jarige het menu gratis.In een la in de woonkamer liggen nog altijd twee stempelkaarten van de cassishoeve die na hun vertrek uit belgie daar zijn blijven liggen. Door alle beperkingen zijn wij er zo laat achter gekomen dat Patricia en Pierre zijn overleden en wat wij zeer betreuren.
Ook wij kennen La Fleur al van de cassishoeve,en hadden bij toeval La Fleurin Valkenburg ontdekt. Wat waren we
blij om “ze” weer gevonden te hebben! We hebben ook vaak genoten van de heerlijke gerechten van Patricia en Pierre. Ook wij zijn geschokt en bedroefd te vernemen dat ze alle twee overleden zijn. Een groot gemis van twee geweldig mooie mensen!