Wie goed inzicht wil krijgen in de schofterige wijze waarop Amerikaanse (blanke) overheden omgaan met hun zwarte landgenoten, doet er goed aan de documentaire 13th te bekijken. Daarin wordt door regisseur Ava Du Vernay een angstaanjagend beeld neergezet van systematische discriminatie van African Americans in het land van de ‘ongekende mogelijkheden’.
Je schrikt je eigenlijk rot als je hoort dat de gemeente Leiden 12 tot 14 procent rente (per jaar) rekent voor ‘kleine’ leningen die arme mensen nodig hebben om bijvoorbeeld en koelkast of wasmachine te kunnen kopen. Op een lening van 500 euro betaal je dus 60 tot 70 euro rente per jaar; dat zijn grofweg 25 tot 30 hele broden. Hoe sociaal is dat?
Mijn kameraad ondergaat thans een intensieve behandeling tegen keelkanker in het LUMC. Hij is en blijft positief gestemd, maar heeft inmiddels wel de nodige miserie ondervonden. Er is een sonde ingebracht in zijn buik en hij moet 35 dagen (tot derde week januari) achtereen worden bestraald en zelfs de komende ‘feestweekeinden’ brengt hij door in het ziekenhuis voor chemische behandelingen.
Leiden kenmerkt zich door een strakke regie op wat mag en niet mag. Onze stadsbestuurders bemoeien zich met de kleur van onze woningen, het soort dakbedekking, reclame, zonnepanelen (kleur en ligging), met vlaggenstokken, en materiaal, vorm en kleur van terrasstoelen, etc. Maar kennelijk maken onze wethouders zich niet druk over de megagrote reclameboodschap van een bedrijf dat flatwoningen restaureert aan de Ir. Driessenstraat tussen Herengracht en Uiterstegracht. Een doek van – schat ik – ruim 30 vierkante meter dat nagenoeg tegen de voorgevel van bewoners us gespannen.. Prachtige reclame voor ‘Vastgoedonderhoud Baart BV’, dat dan weer wel.
Het is bij ons zo’n beetje gebruik dat we eens per maand een gerecht eten waarin Boursin is verwerkt, een smaaakmakend uniek kruidenkaasje, echt met geen ander te vergelijken. Al meer dan twintig jaar – zolang ik in de binnenstad woon – koop ik Boursin bij Albert Heijn aan de Hooigracht. Tot deze zomer, want ineens verkoopt ‘mijn’ supermarkt het niet meer.
Een ouwe kameraad van mij speelt al 35 jaar voor Sinterklaas. Begin december ’treedt’ hij al lange tijd gemiddeld dertig keer op voor particulieren en bedrijven in zijn woonplaats. Maar hij stopt er mee. Hij is de zwarte-pieten-discussie meer dan zat. En dat terwijl hij in zich als Sint in al die jaren nog nooit door traditionele zwarte pieten heeft laten begeleiden. Sinds hij er in 1982 mee begon waren de pieten altijd bruin geschminkt.