Hoogmade: het gouden priesterfeest van Henricus Petrus Smeele in 1909
door Hans van der Wereld
In de loop der jaren is in Hoogmade vele malen een of ander jubileum gevierd. Denkt u maar aan de ontelbare gouden huwelijksfeesten, het zoveel jarig bestaan van een vereniging, een school of een kerk. Een bijzondere noot tussen al die feestvieringen en herdenkingsdagen waren priesterfeesten. Een hele katholieke gemeenschap kon in de ban zijn van het vijfentwintig-, veertig- of zelfs vijftigjarig priesterjubileum van de plaatselijke pastoor. Soms kon zo’n feest zelfs ongekende proporties aannemen waarvoor ‘alles uit de kast werd gehaald’.
Pastoor Joannes Petrus Görtz van Oud Ade, een principieel strijder voor onderwijs
door Hans van der Wereld
Pastoor Görtz, strijder voor katholiek onderwijs.
Op 3 oktober 1863 kreeg de parochie van de H. Bavo te Oud Ade in de persoon van Joannes Petrus Görtz een nieuwe pastoor. Deze herder was op 21 december 1828 geboren te Medemblik als zoon van schoenmaker Pieter Görtz en Neeltje Waal en op 15 augustus 1852 tot priester gewijd. De eerste elf jaren van zijn priesterschap was hij als kapelaan werkzaam geweest in de parochie van de H. Catharina te Amsterdam en sinds 1855 in die van de H. Jacobus te Den Haag. Al vrij snel na de aanvang van zijn loopbaan maakte hij naam door zijn kernachtige preken. Het verblijf te Oud Ade van zijn voorganger Wilhelmus Lambertus Mosmans moge dan een rustig pastoraat zijn geweest; dat van Görtz viel op door grote initiatieven. Zo richtte hij in 1865 de parochiale school op, bouwde hij in 1868 een nieuwe kerk en kwam er in 1880 een nieuwe pastorie.
Zelfgenoegzame Rutte heeft heel veel kapot gemaakt: ‘It’s time to go!’
Er was een tijd dat ik werkelijk dacht dat de visieloosheid (vooral door hem zelf zo breed gepropageerd) van Rutte nièt betekende dat hij ook geen kunde had. Maar op dat idee ben ik terug gekomen. Het amateurisme, het totale gebrek aan (bestuurlijk) inzicht en oplossend vermogen, ten aanzien van slepende kwesties als belastingdienst, gaswinning, wetgeving ivm de corona-epidemie, de gezondheidszorg in het algemeen, zijn digibetisme en zijn gebrek aan respect voor democratische spelregels, stellen mij bitter teleur.
Piet Douwma als een van de eersten experimenteel vergast in 1942 in Bernburg
Deze geschiedenis is opgetekend om recht te doen aan P. Douwma en zijn 44 lotgenoten over wie om onverklaarbare redenen gezwegen wordt.
Getekend: mevrouw A.M. Snip-Douwma
(Het verhaal is in 2007 en 2008 geschreven door Henk van der Post, gebaseerd op vele interviews met mevrouw Snip-Douwma en historisch onderzoek; het complete verhaal over Piet Douwma is te lezen op www.pietdouwma.nl).
‘Petrus Douwma Schiffer geboren am 27. Juli 1903 in Amsterdam / Niederlande vergast im Juni 1942 in der Landes-Heil- und Pflegeanstalt Bernburg Haftlingsnummer unbekannt’
(vertaald: ‘Petrus Douwma schipper geboren op 27 juli 1903 in Amsterdam / Nederland vergast in juni 1942 in de provinciale verpleegkliniek Bernburg Gevangenenummer onbekekend’)
Tot haar grote schrik las mevrouw Snip-Douwma op 74-jarige leeftijd bij haar bezoek in 2005 aan het voormalige concentratiekamp Neuengamme (vlakbij Hamburg) het bovenstaand bericht dat haar vader Piet Douwma was vergast in de kliniek Bernburg (vlakbij Maagdenburg in het voormalige Oost-Duitsland – DDR). Sinds 1942 wist de familie namelijk niet anders dan dat hun vader aan longtuberculose in Neuengamme was overleden. Daarvan hadden ze bericht gekregen van de kampcommandant van Neuengamme en dat werd na de oorlog tot twee keer toe nog eens bevestigd door het Nederlands Rode Kruis.
Piet van der Ing: Het ware verhaal over brand Hoogmadese Freekmolen in 1954
Het was jaren een publiek geheim in Hoogmade en omgeving. Welke kwajongens hadden toch op 13 april 1954 molen De Freek in brand gestoken? De meeste oudere dorpelingen wisten het wel (ook al omdat het verhaal in café Pons publiekelijk door Piet was verzonnen), maar zwegen er over. Ik hoorde het van mijn stiefvader Siem van Tol (de derde man van mijn moeder Gré van der Post-Wesselman) die mij in 2005 of daaromtrent schoorvoetend vertelde dat dat ‘per ongeluk’ was gedaan door Piet van der Ing en Koos van der Voorn (zoon van de bakker, later als televisiepresentator Jack genaamd). Hij vertelde er inderdaad het indertijd door Piet verzonnen verhaal bij van het waterhoentje dat al brandend tegen de rieten kap was gevlogen. In het Witte Weekblad van 2008 vertelt Piet het ‘ware verhaal’, maar noemt nog steeds de naam van zijn vriendje van toen niet als mede-dader.
Opgefokte rechtsstaat straft digitale roeptoeters buitenproportioneel
Akkoord, kids die met stenen naar de politie gooien, buurten terroriseren en winkels leeg roven omdat ze het ‘oneens’ zijn met de avondklok, mogen van mij flink worden aangepakt en bestraft. Maar ‘jongeren’ die op sociale media alleen de boel ophitsen en vervolgens gewoon thuis blijven zijn voor mij niet veel meer dan digitale schreeuwerds en lafbekken. Die verdienen het niet dat justitie hun leven naar de knoppen helpt.